Wat een prachtige en een intens weekend was het.
Vannacht werd ik kort wakker, en ik zei: dat ik trots was op mezelf, dat heb ik echt nog nooit eerder gedaan.
Ik heb zo gebeden en gevraagd aan de Entiteiten of ze me wilde helpen om open te staan, om te mogen ontvangen.
Ik heb het idee dat ik mijzelf toestond om te mogen ontvangen, om open te staan.
Ik voel mij zo nederig, ik ben zo dankbaar.
Het bronbad …
Het was of ik opnieuw geboren werd. Zo onbegrijpelijk, zo bijzonder.
En niet te vergeten de massage, wat dat heeft los gemaakt bij mij. Nooit van zijn leven had ik gedacht dat ik ooit zo mijn emotie kon uiten..
En waar ik zo door ontroerd werd is dat mijn lieve lieve Maarten zich voor het eerst echt heeft kunnen overgeven, het beeld dat mijn lieve schat zo liefdevol vastgehouden werd, ik kan er weer om huilen. Dat zal ik nooit vergeten.
Marlies